گلنار، گلنار، کجایی که از غمت ناله می کند عاشق وفادار

گلنار، گلنار، کجایی که بی تو شد دل اسیر غم دیده ام گهربار

گلنار، گلنار، دمی اولین شب آشنایی و عشق ما به یاد آر

گلنار، گلنار، در آن شب تو بودی و عیش و عشرت و آرزوی بسیار

چه دیدی از من حبیبم گلنار ،که دادی آخر فریبم گلنار

نیابی ای کاش نصیب از گردون ،که شد ناکامی نصیبم گلنار

بود مرا، در دل شب تار، آرزوی دیدار ،تا به کی پریشان؟ تا به کی گرفتار؟

یا مده مرا، وعده وفا، راز خود نگه دار ،یا به روی من، خنده ها بزن، قلب من بدست آر

چه دیدی از من حبیبم گلنار ،که دادی آخر فریبم گلنار

نیابی ای کاش نصیب از گردون ،که شد ناکامی نصیبم گلنار

به دلیل تبعيد به دورترين نقطه مغز يعنی فراموشی ، قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی همه اعضا با او مخالف بودند قلب شروع كرد به طرفداری از عشق ، آهای چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی دیدن چهره زیبایش را داشتی ، ای گوش مگر تو نبودی كه در آرزوی شنيدن صدايش بودی وشما پاها كه هميشه رفتن به سويش بوديد حالا چرا اينچنين با او مخالفيد ؟ همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترك كردند ، تنها عقل و قلب در جلسه ماندند عقل گفت: ديدی قلب همه از عشق بی زارند ، ولی متحيرم با وجودی كه عشق بيشتر از همه تورا آزرده چرا هنوز از او حمايت ميكنی !؟ قلب ناليد و گفت: من با وجود عشق ديگر نخواهم بود و تنها تكه گوشتی هستم كه هر ثانيه كار ثانيه قبل را تكرار ميكند و فقط با عشق ميتوانم يك قلب واقعی باشم